MOZNA BYLO JĄ CZYTAĆ W DŁUGICH PODRÓŻACH, ALBO GRAĆ NA NIEJ W .....SZACHY!!
CZY POLACY POTRAFIĄ JEŚĆ.....CZYLI BIESIADOWANIE POPRZEZ WIEKI W POLSCE I W GRCJI (Z PRZYMRÓŻENIEM OKA)
BIESIADOWANIE
----------------------------------------------------------------------------------
Asamblaż, assemblage
---------------------------------------------------------------------------------View more presentations from Ewa Gajek.
Assemblage from ewunia1 on Vimeo.
--------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
Asamblaż
Asamblaż (fr. assemblage - gromadzenie, zbieranie, zbiór) - w sztuce - kompozycja z przedmiotów gotowych, trójwymiarowa odmiana kolażu.
Praca złożona z różnego rodzaju przedmiotów: codziennego użytku, bezużytecznych fragmentów, form naturalnych, wszelkich możliwych obiektów. Dzieło powstaje z przedmiotów, które nie są stworzone przez autora asamblażu, ale jedynie przez niego użyte, a czasem także specjalnie spreparowane, czy przystosowane (np. pomalowane, odłączone od całości, połączone z czymś innym, zniszczone). Asamblaż może mieć postać jednego obiektu powstałego z połączenia innych lub może stanowić rodzaj zbioru, kolekcji przedmiotów. Można to określić jako pewnego rodzaju przestrzenny collage otwarty na wszelkie materiały i pomysły ich zestawień i połączeń. Poszczególne fragmenty w asamblażu mogą być ze sobą sklejone, związane, umieszczone w rodzaju wspólnego pojemnika, luźno położone, powieszone obok siebie itd. Dzięki asamblażom z fragmentów tworzone są nowe znaczenia, powstają nowe związki między znaczeniami, które niosą ze sobą składowe części.
Termin asamblaż został wprowadzony we wczesnych latach pięćdziesiątych XX w. przez Jeana Dubuffeta, który stworzył serię kolażów z użyciem skrzydeł motyli i nadał cyklowi nazwę assemblages d'empreintes. Należy tutaj jednak zwrócić uwagę, że z użyciem "nieartystycznych" tworzyw eksperymentowali już wcześniej wielcy kubizmu: Marcel Duchamp i Pablo Picasso, a także dadaiści (np. kolaże Kurta Schwittersa czy Maxa Ernsta). Jeana Dubuffeta można zatem uznać jedynie za twórcę nazwy tej techniki.
W 1961 r. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowano wystawę Sztuka Asamblażu (The Art of Assemblage), gdzie swoje prace wystawiali m.in. Braque, Joseph Cornell, Dubuffet, Marcel Duchamp, Picasso, Robert Rauschenberg, Man Ray i Kurt Schwitters.
W Polsce pionierem asamblażu był Władysław Hasior.
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------
SZTUKA XIX i XX WIEKU - PRZEŁOM W PATRZENIU NA ŚWIAT PRZEZ ARTYSTÓW
Wiek XX został uznawany jest przez historyków sztuki za wiek antytradycyjny. W tych stu lat to co w sztuce ustalone zostało odrzucone i obalone. Artyści nie stworzyli żadnego stylu charakterystycznego choćby dla jednego pokolenia. Artyści byli zmienni, odkrywali, eksperymentowali wystawiając na ciężka próbę wyobraźnie swoją i odbiorców. Zmiany w sposobach oddawania świata nie są dowodem powierzchowności wizji lecz świadczą o trudzie poszukiwania własnego stylu w coraz szybciej zmieniającym się otoczeniu.
Artysta dwudziestowieczny, w przeciwieństwie do twórców cenionych w innych epokach, za zadanie miał zwracać uwagę na brzydotę, nędze, dramaty ludzkiej egzystencji, manifestować sprzeciw niegodziwości i naświetlać zbrodnie przeciw ludzkości, którymi naznaczone zostało to stulecie.
W XX wieku powstały następujące kierunki w malarstwie:
Nabizm (1894 – 1901)
Secesja (1895 – 1914)
Fowizm (1905 – 1909)
Kubizm (1906 – 1914)
Ekspresjonizm (1905 – 1930)
Postimpresjonizm ( 1905 – 1930)\
Dadaizm (1916 – 1922)
Surrealizm (1923 – 1939)
Socrealizm (1945 – 1953)
Abstrakcjonizm (1945 – 1955)
Konstruktywizm (1930 – 1955)
Taszyzm (1955 - 1960)
Pop-Art (1960 – 1965)
Op-Art (1965 – 1970)
Nabizm
NIEKTÓRE Z NICH OMOWIMY SZERZEJ, BO WZBUDZAŁY OGÓLNE OBURZENIE I BRAK AKCEPTACJI W ÓWCZESNYM CZASIE.
Izmy na przestrzeni wieków
View more presentations from Ewa Gajek.
---------------------------------------------------------------------------
FIGURY SŁAWNYCH MALARZY W MIĘDZYZDROJACH W MUZEUM FIGUR WOSKOWYCH.
FOTO.D.Gajek
-------------------------------------------------------------------------
A TERAZ CZAS NA ODPRĘŻENIE!!!
Scream
--------------------------------------------------------------------------------
WINCENT VAN GOGH
Van gogh
View more presentations from Ewa Gajek
---------------------------------------------------------------------------------
PROPONUJEMY WAM TROSZKĘ ZABAWY Z OBRAZAMI WICENTA VAN GOGHA! MOŻE SIĘ WAM UDA UŁOŻYC PUZZLE:-)
Starry Night
------------------------------------------------------------------------------
Most na Langlois, Arles
--------------------------------------------------------------------------------
Widok Arles
--------------------------------------------------------------------------------
Pokój Van G
--------------------------------------------------------------------------------
Vang w Straw
---------------------------------------------------------------------------------
ARTYSTA WOBEC ZJAWISK WSPÓŁCZESNEJ KULTURY. CHCEMY WAM PRZEDSTAWIĆ CHYBA NAJBARDZIEJ KONTROWERSYJNYCH W POLSCE ARTYSTÓW, KTÓRZY NIE BOJA SIE PORUSZAC TEMATÓW TABU: ŚMIERCI, BÓLU, CIERPIENIA, KONSUMPCJI, BRZYDOTY CZY STAROŚCI. POZNAJCIE SYLWETKI K. KOZYRY, Z. LIBERY, HASIORA CZY NIESNALSKIEJ. POZNAJCIE TECHNIKI PLASTYCZNE KTÓRYMI NAS SZOKUJA CZY ZACHWYCAJA.
KATARZYNA KOZYRA - OPINIE O OBRAZIE MANETA I KOZYRY (W PRZESZŁOŚCI I DZIŚ)
Paul Valéry: "Olimpia szokuje, wywołuje święte oburzenie, narzuca się i triumfuje. Jest skandalem, jest idolem; potęga i obecność nędznej tajemnicy społeczeństwa. Jej głowa jest pusta: czarna aksamitka oddziela tę głowę, co najważniejsze w tej istocie. Wspaniałej czystości linia wykreśla Nieczystość doskonałą, której praca wymaga spokojnej i pogodnej ignorancji wstydu. Zanimalizowana westalka ofiarowuje się w całej swej nagości, rozbudza marzenia o tym wszystkim, co skryte i co przetrwało z barbarzyńskiego prymitywizmu i zwierzęcości".
Théophile Gautier: "Olimpia nie tłumaczy się z żadnego punktu widzenia. Ton ciała jest brudny, modelunek żaden. Cienie ukazują się jako szersze lub węższe smugi pasty do butów. Wybaczylibyśmy jeszcze brzydotę, ale prawdziwą, wystudiowaną, wyniesioną nieco przez jakiś świetniejszy efekt koloru. Najmniej piękna kobieta ma jednak jakieś kości, mięśnie, skórę i jakikolwiek koloryt. Tu nie ma nic... "
Pisano jeszcze o kolorze, który zastosował Édouard Manet: "żółty brzuch", "brutal malujący kobiety na zielono", "czerwona babka w ciąży", "trupia skóra". Kolejny obraz wystawiony przez Maneta, tym razem na Salonie 1865 ponownie wywołał skandal.
Powracała sprawa aktu, znów ostentacyjnie współczesnego, pozbawionego mitologicznego alibi (choć także tym razem Manet inspirował się obrazem Tycjana - Wenus z Urbino). Oburzał temat, wyzywający wzrok dziewczyny, który sprawia wrażenie skierowanego wprost na widza, co ujawnia jego rolę jako podglądacza. Oburzały także poszukiwania Maneta, który próbował znaleźć formę pozwalającą dobrze oddać rzeczywisty koloryt i fakturę ludzkiego ciała, a nie jego idealny obraz. Przedstawianie ideału dominowało bowiem w dotychczasowej, wielowiekowej tradycji tworzenie aktów.
Ponad 130 lat później polska artystka, Katarzyna Kozyra (ur. 1963), powtarza w pewnym sensie gest Maneta. Sięga do jego dzieła, które przestało już być "skandaliczne" - stanowi klasyczny przykład "sztuki wysokiej".
Główna część jej projektu to fotogram przedstawiający nagie ciało artystki. Kompozycja obrazu oraz wiele szczegółów: kapcie, obecność kota, drugiej kobiety z koszem kwiatów, czarna wstążka na szyi, stanowi powtórzenie motywów Maneta. Jednocześnie fotogram jest częścią większej całości - funkcjonuje w kontekście innych zdjęć artystki (podłączonej do kroplówki, na szpitalnym łóżku), fotografii kobiet chorych i starych, także krótkich filmów wideo. Wszystkie te zapisy przywołują motywy Manetowskie, jednocześnie jednak wyraźnie polemizują z obrazem ciała dominującym w kulturze Zachodu. Kozyra wprowadza do galerii ciało brzydkie, wy-niszczone chorobą, stare - takie, na jakie nie ma miejsca nie tylko w historii sztuki, ale także w wyobraźni człowieka lękającego się brzydoty, choroby i śmierci.
W języku poezji dokonała tego Anna Świrszczyńska (1909-1984), przede wszystkim jako autorka tomiku Jestem baba (1975). Poetka wyraża współczucie i zrozumienie dla ciała, którego przygody nie zawsze znajdują właściwe miejsce w ludzkim myśleniu, mimo że w nim spotykają się podstawowe konflikty egzystencji, wszak: "Rodzimy życie w asyście śmierci".
Swój ostatni wiersz, Jutro będą mnie krajać, napisała w szpitalu, tuż przed operacją:
Przyszła i stanęła przy mnie.
Powiedziałam: Jestem gotowa.
Leżę w klinice chirurgicznej w Krakowie,
jutro
będą mnie krajać.
Jest we mnie wiele siły. Mogę żyć,
mogę biegać, tańczyć, śpiewać.
To wszystko jest we mnie, ale jeśli trzeba,
odejdę.
Dzisiaj
robię rachunek z życia.
Byłam grzesznicą,
biłam głową o ziemię,
prosiłam o przebaczenie
ziemię i niebo.
Byłam piękna i szpetna,
mądra i głupia,
bardzo szczęśliwa i bardzo nieszczęśliwa,
często miałam skrzydła
i pływałam w powietrzu.
Zdeptałam tysiąc ścieżek w słońcu i śniegu,
tańczyłam z przyjacielem pod gwiazdami.
Widziałam miłość w wielu oczach człowieczych.
Zjadałam z zachwytem swoją kromkę szczęścia.
Teraz leżę w klinice chirurgicznej w Krakowie,
Ona stoi przy mnie.
Jutro
będą mnie krajać.
Za oknem majowe drzewa piękne jak życie,
a we mnie jest pokora, lęk i spokój.
----------------------------------------------------------------------------
kontrowersje w sztuce
View more presentations or Upload your own.
-----------------------------------------------------------------------------
Kontrowersyjne zjawiska
View more presentations or Upload your own.
-----------------------------------------------------------------------------
W XXI wieku życie toczy się bardzo szybko. Tępo jest wyznaczone przez wartości pieniądza i pracy. Ludzie w obecnych czasach nie mają wolnej chwili na rozrywkę, refleksję czy też kontakt ze sztuką.
Czy w XXI wieku jest miejsce na sztukę?
Na to pytanie nie łatwo znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Sztuka to dziedzina działalności ludzkiej mającej m.in.. Na celu przedstawienie świata widzialnego i odczuwalnego oraz dostarczenie wrażeń estetycznych. Początkowo do sztuki zaliczano malarstwo, architekturę i rzeźbę. W obecnych czasach coraz rzadziej możemy się spotkać z tradycyjnym malarstwem czy rzeźbą.
Częściej są to graffiti komputerowe i fotografie. Jednym z najbardziej znanych polskich grafików tworzących również w latach 200-2006 był Zdzisław Beksiński. Początkowo malarz, rzeźbiarz i rysownik, ale zasłyną przede wszystkim z niezwykłych grafik komputerowych. Przedstawiały one mroczną i tajemnicza wizję świata, skłaniając tym samym do refleksji. Ostatnimi laty można zaobserwować także wzrost wartości fotografii. Jest to rodzaj sztuki przystępny dla każdego człowieka, ponieważ prawie każdy ma możliwość zrobienia fotografii, podczas gdy 50 lat temu aparat fotograficzny posiadali tylko nieliczni profesjonaliści w tej dziedzinie.
POP ART, LAND ART, OP ART - SZTUKA WYCHODZI POZA RAMY OBRAZU - WIEK XXI
------------------------------------------------------------------------
